بیش فعالی

بیش فعالی و مشکلات توجه ممکن است در بعضی از کودکان به اندازه ای شدید باشد که در یادگیری و روابط اجتماعی آن ها اختلال ایجاد کند. وگرنه طبیعی است که کودکان هر از گاهی بی قرار بوده و حواسشان پرت شود و تحرک و انرژی زیادی داشته باشند.
بسیاری از اختلالات رفتاری و رشدی وجود دارند که می‌توانند علائم ADHD در خردسالان ایجاد کنند، بنابراین تشخیص به موقع و درمان مناسب بسیار مهم است. سایر دلایل بی توجهی، تکانشی یا بیش فعال بودن کودکان، مشکلات سلامتی یا عاطفی، مشکلات یادگیری یا کمبود خواب است.
اگر نگران این هستید که فرزندتان ممکن است اختلال توجه داشته باشد، اولین قدم مراجعه به پزشک است تا به صورت کامل برایتان توضیح دهد بیش فعالی چیست؟ این تشخیص تنها پس از ارزیابی دقیق رفتار کودک، از جمله مصاحبه با والدین یا مراقبان و مدرسه قابل انجام است.

درمان بیش فعالی در تهران

بسته به نیازهای خاص هر کودک و خانواده، چندین گزینه مختلف برای درمان بیش فعالی وجود دارد.
تیم درمان ممکن است شامل متخصصان مختلف سلامت از جمله پزشک، روانپزشک، متخصص اطفال، روانشناس یا خانواده درمانگر باشد. والدین و احتمالاً معلمان مدرسه نیز باید به طور فعال در برنامه درمانی شرکت کنند.
اولین قدم اغلب استفاده از راهبردهای فرزندپروری مثبت است. این موضوع می تواند به کودک کمک کند مهارت های اجتماعی خود را تقویت کند و باید با مسئولین مدرسه صحبت شود تا محیطی را طراحی کنند که در آن کودک بیش فعال قادر به یادگیری باشد.
اگر با رعایت موارد بالا ADHD هنوز هم تأثیر زیادی بر زندگی کودک دارد، ممکن است زمان آن رسیده که دارو وارد مراحل درمان کودک شود. داروهای محرک می توانند بیش فعالی را کاهش دهند. آنها به کودک کمک می کنند تا تمرکز کند و یاد بگیرد.

داروهای محرک سال‌هاست که به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته‌اند و نشان داده‌اند که بی‌خطر هستند و تمرکز، کنترل تکانه و بیش‌فعالی را بهبود می‌بخشند. دوزهای مورد استفاده برای درمان ADHD اعتیادآور نیستند. با این حال، آنها می توانند عوارض جانبی مانند از دست دادن اشتها و مشکل در به خواب رفتن ایجاد کنند. برای کودکانی که ممکن است عوارض جانبی این داروها را تجربه کنند، داروهای غیر محرک نیز موجود است. درمان‌های روان‌شناختی، مانند رفتار درمانی، ممکن است به کودک کمک کند تا استراتژی‌ها و مهارت‌هایی را برای یادگیری و کنترل رفتار خود بیاموزند.

تشخیص بیش فعالی

معیارهای روشنی وجود دارد که برای تشخیص بیش فعالی در کودکان استفاده می شود. اگر کودک شما حداقل به مدت ۶ ماه بیشتر از علائم را داشته باشد تا حدی که در زندگی روزمره او اختلال ایجاد کند، ممکن است به ADHD مبتلا باشد.
تشخیص معمولاً توسط متخصص اطفال یا روانپزشک کودک پس از ارجاع به پزشک انجام می شود و برای تشخیص این اختلال در بزرگسالی، باید ثابت شود که علائم در دوران کودکی شروع شده است.
برای تشخیص علائم بیش فعالی، متخصص باید معیارهای دقیقی را از جمله موارد زیر ارزیابی کند:
۱- قبل از ۷ سالگی شروع شده و به مدت ۶ ماه یا بیشتر ادامه داشته است.
۲- در بیش از یک محیط (به عنوان مثال، مدرسه و خانه) این علائم مشاهده شده اند.
۳- در مدرسه، خانه یا از نظر اجتماعی باعث آسیب قابل توجهی شده اند
۴- برای سن و سطح رشد کودک غیرعادی هستند

نشانه های بیش فعالی

تشخیص نشانه های بیش فعالی کودک همچون نشانه های اوتیسم فقط توسط یک متخصص پزشکی آموزش دیده پس از آزمایش کامل انجام می شود، اما در اینجا ۱۲ نشانه وجود دارد که والدین باید به آن توجه داشته باشند که ممکن است نشان دهد کودک باید برای بیش فعالی آزمایش شود.
۱. ناتوانی در تمرکز
۲. بی حوصلگی
۳. رفتار متمرکز بر خود
۴. طغیان های عاطفی
۵. مشکل در نشستن
۶. خیالبافی
۷. مشکل در اتمام انجام کارها
۸. عدم پیروی از دستورالعمل ها
۹. اجتناب از وظایف چالش برانگیز
۱۰. فراموشی مراحل خاصی از یک کار
۱۱. مشکل در انجام بازی بی سر و صدا
۱۲. میل و اصرار برای قطع صحبت افراد